środa, 14 października 2015

Upcycling

Poszperałam, pożebrałam i zgromadziłam kilka par niepotrzebnych dżinsów - głównie męskich, w przyzwoitym rozmiarze - z gotową koncepcją na pled/narzutę/koc. Nożem krążkowym wycinałam kwadraty (ok. 20 x 20 cm), układałam w szachownicę, wykorzystując również jaśniejszą lewą stronę tkaniny. Obawiam się, że nóż krążkowy i denim średnio sobie przypadły do gustu: denim wykończył mi całkiem nowy nożyk. No trudno, sztuka wymaga poświęceń :-)
Poświęcenia były większe niż początkowo zamierzałam. Cudna koncepcja pikowanych wzorów upadła jak domek z kart po próbach przeszycia trzema maszynami, w tym dwiema pancernymi wszystkoszyjącymi. W sumie nie wiem dlaczego, bo szyłam igłą do dżinsu, dobrymi nićmi, a szwy ładnie rozprasowałam żeby nie było grubych warstw. W środek włożyłam cienki polar, a od spodu podszyłam flanelą bawełnianą, tak że całość może nie jest specjalnie gruba, ale swoje waży, a konkretnie około 2,3 kg przy wymiarach 1,4 x 1,9 m. 
Czego maszyna nie przepikowała (no otóż właśnie niczego nie przepikowała) to przepikowały moje paluszki w możliwie najprostszy sposób: po szwach. Dzięki temu pikowanie po wierzchniej stronie nie rzuca się bardzo w oczy, a na lewą można w ogóle nie patrzeć. Szczegółów nie pokażę, bo drażni mnie ta spodnia strona. Nie tak miało być. Pikowałam nie więcej niż po dwa szwy wzdłuż/w poprzek dziennie z licznymi przerwami na całe tygodnie, bo mało z nudów nie padłam przy tej robocie. A dwa szwy po długości albo po szerokości to i tak, uwierzcie, gwarancja obolałych opuszków.
Brzegi obszyłam plisą ze skosu z batystu bawełnianego, i tu maszyna już nie strajkowała. Cud! Aż przemknęło mi przez głowę, żeby wypruć ręczne pikowanie i spróbować znowu maszynowego, ale się w porę opamiętałam. Gotowe to gotowe, nie ma co rozdrapywać ran pruć tego co się kupy trzyma.
Pliskę podszyłam ręcznie od spodu, szybko poszło mimo niezłych rozmiarów kocyka.
A teraz mogę już tylko napawać się jego ciepłem, ciężarem i solidnością. I składam serdeczne podziękowania Jot Ha za piękny wpis na blogu, którym zmotywowała mnie do skończenia narzuty :-)
Pozdrawiam!

3 komentarze:

  1. Nie, no... wpisałam tyle i mi wcięło przy logowaniu. To 4 podejście do wpisu.
    Super wyszła narzuta, kieszonka jest świetnym dodatkiem, też rozważałam, ale jakoś mi nie pasowała do tych moich wąskich pasków. Jednak wszystko jeszcze przed nami, bo nie wątpię, że to nasze jedyne tego typu uszytki. Będziemy już trochę mądrzejsze. ;-)

    OdpowiedzUsuń
  2. Nie wiem jak Ty, ale ja swoją narzutę bardzo polubiłam, jest w nieustannym użytkowaniu i świetnie się spisuje. Masz rację, następnym razem będę mądrzejsza :-) Żadnego ręcznego pikowania! I ładniejszy materiał na spodnią stronę. I będzie ok :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Moja oddziela psa od kanapy w samochodzie. :))) Póki jeszcze nie jeździ w bagażniku, tak będzie. On też uwielbia tę narzutę. A ja mu po prostu zazdroszczę ! ;-)
      Zbieram dżins na kolejną.

      Usuń