Wełniany sweter na lato / woolen summer cardi

Takie swetry trzeba robić, jakie mamy lato. Marznę, więc sweter jak najbardziej przydasiowy w tym momencie. Szalenie się cieszę, że już nie leży dłużej na drutach, chociaż nie urządziłam mu jeszcze oficjalnej inauguracji, pomimo że skończyłam go jakiś czas temu. Te kolory... w kłębkach były niezłe, a finalnie okazało się, że zamiast zieleni co wizualnie dominowały w motkach, widać głównie fiolet i bijącą po oczach czerwień. No cóż, też da się nosić, choć nie do końca moje odcienie. Jakoś to sobie zrekompensowałam, ale o tym innym razem.

 Wełna to Justa z Włóczek Warmii i mimo średnio trafionej kolorystyki muszę powiedzieć, że polubiłam ją za surowość, która nie całkiem znika w praniu. Obawiam się tylko czy nie będzie farbować noszonych pod swetrem bluzek, bo w praniu zrzucała trochę kolor. Motki są 100-gramowe, a mam wrażenie że samo przejście kolorystyczne musi być dużo dłuższe, więc można zapewne trafić również na takie, gdzie pojawia się np. żółta barwa, której nie miałam. Z tego względu - pomimo że w sklepie z pewnością dobierano motki - nieco trudno było rozkładać kolory w robótce. 

Robiłam na drutach 3 mm, wzór na podstawie Caramel Isabell Kraemer, ale nie trzymałam się go rygorystycznie. Wełny kupiłam 500 g i to była dobra ilość; trochę zostało, co było nieuniknione przy takim miszmaszu kolorystycznym. W każdym razie jeszcze pewnie do Justy wrócę, tylko wybiorę mniej wściekłe kolory :-)

A gdyby pewien drobiazg na powyższych zdjęciach umknął Waszej uwagi, to spieszę z powiększeniem:

 Otóż otrzymałam w prezencie (Dziękuję moim domowym Złotym Rączkom!) kilka zapinek do wełnianych owijaków, bardzo użytecznych i bliskich mojemu (ekhm...) niewymyślnemu poczuciu estetyki :-) Powiem więcej, z tego co widzę to mam uruchomioną w domu małą linię rzemieślniczo-produkcyjną podobnych wyrobów. Ten u góry i u dołu to prototypy, ten środkowy jasny to już bardziej zaawansowany produkt. Bardzo nas (Dziecko i mnie) te drobiazgi radują i są w częstym użyciu. Dziecko ma też kilka unikatowych egzemplarzy, może zechce je również pokazać tutaj.

I na koniec jeden z ostatnich wyrobów. Ukośnikowy naszyjnik według przerobionego wzoru Eleny Somerton. Przepraszam, nie potrafię wskazać strony, na której znalazłam wzór. Nie umiem pokazać właściwych kolorów, a są ciemniejsze niż na zdjęciu. Lubię go bardzo, pasuje do dżinsów, naprawdę jest stonowany i szalenie sympatyczny. Jakieś kolczyki do niego jeszcze by się przydały. 

Parę rzeczy zdarzyło mi się ostatnio popełnić, mam nadzieję że wkrótce Wam je pokażę :-)
Pozdrawiam ciepło!